معنای عشق

the meaning of love

معنای عشق

the meaning of love

اشعار

  

 

(عشق یعنی پاک ماندن در فساد
آب ماندن در دمای انجماد
در حقیقت عشق یعنی سادگی
در کمال برتری افتادگی)  

 

 

 

(در سکوت تنهاییم نشسته بودم /گفتم برای دوستم چه بفرستم

گل گفت مرا بفرست تا او را خوشحال کنم

خار گفت مرا بفرست تا در چشم دشمنانش فروروم

ناگهان عشق گفت مرا بفرست تا از محبت خارها گل بشوند) 

(تو مقدسی مثل سعادتم

تو را دوست دارم مثل عبادتم) 

 

 

  

(جنگل، پرتگاه، سقوط
هرگز
خم نمی شود بلوط)


 

 


(هیچکس نمیتواند!  

                                                                              این قلب عاشقم با اینکه آن را شکستی اما هنوز هم برای تو است...                                       

هیچکس نمیتواند جای خالی تو را در این قلب شکسته پر کند!                                            
 هیچکس نمی تواند این قلب بی طاقتم را دوباره عاشق کند
!                                               

 این قلب پر از دردم با اینکه تنها مانده اما هنوز هم به نام تو است !                                          

هیچکس نمی تواند آن را به نام خودش کند....                                                                

هیچکس نمیتواند درد این قلب شکسته ام را بفهمد!                                                       
         رمز ورود به قلبم تنها در اختیار تو است
....                                                                  
   گفته بودم که تو اولین و آخرین عشق منی
!                                                                

و اینک نیز میگویم تو اولین و آخرین کسی هستی که آمدی و مرا اسیر خودت                                   کردی!                                                                                           

این قلب عاشقم با اینکه آن را به بازی گرفتی اما هنوز هم بازیچه تو است !                                    

 بیا و دوباره با آن بازی کن ، من این بازی را دوست دارم زیرا تو همبازی منی!                                   

هیچکس نمیتواند این قلب شکسته را دوباره سر و سامان دهد !                                              

پنجره قلبم رو به سرزمین خوشبختی بسته است ، بیا و آن را به سوی آن سرزمین                             
باز کن ....                                                                                        گلهای پژمرده گلدان قلبم هنوز هم روی طاغچه مانده است ، بیا و دوباره آن را پر از گلهای تازه کن !                                                                                  

 دفتر پاره پاره ای که در آن خاطرات شیرین با هم بودنمان نوشته بودی هنوز هم در                             گوشه ای از این قلب شکسته جا مانده است ، بیا و دوباره بنویس از عشق و محبت در                         
این دفتر عشق ....                                                                               

 قلبم برای تو بوده ، برای تو است و خواهد بود !                                                         

هیچکس نمیتواند جای خالی تو را در قلبم پر کند، زیرا هنوز هم آتش عشقت در قلبم                          

شعله ور است ، هیچکس نمیتواند آن را خاموش کند....                                                 

 بیا و هیزم عشق و محبت را بر روی این آتش بریز تا بیشتر از همیشه شعله ور شود!                         

 بیا و دوباره به من نفس بده ، با رفتنت دیگر هوایی در این قلب نیست                              

**********                                                                                     

 

بیا تا برای نفس کشیدن!                                                                               دوباره با هم باشیم تا من نیز دوباره از عشقت بنویسم!                                                هیچکس نمیتواند مرا اسیر قلبش کن ، زیرا من هنوز اسیر قلب بی وفای تو هستم!                             

 این قلب عاشقم با اینکه آن را به بازی گرفتی اما هنوز هم بازیچه تو است
!                                  

 بیا و دوباره با آن بازی کن ، من این بازی را دوست دارم زیرا تو همبازی منی) 

 

 

 

(صدای بی صدا

دوباره می‌نویسمت، بدون اینکه بشمرم
بدون اینکه عطرتو، به ذهن خونه بسپُرم

به ناخود آگاه خودم، سری دوباره می‌زنی
بدون اینکه حس کنم، هزار صفحه با منی

چه ساده می‌رسم به تو، همیشه زود باورم
که خواب با تو بودنو، بدون گریه می‌پرم

ترانه‌ساز من شدی، پر از امید و آرزو
چرا سکوت می‌کنی، به جای من خودت بگو

چه ساده می‌بری منو، به انتهای دفترم
درون این ترانه‌ها من از خودم جلوتَرَم

به داد واژه‌ها برس، که عامیانه‌تر بِشَن
ازعاشقونه‌ها بگو، نگاهمو ورق بزن

صدای بی‌صدای من، همیشه خوب نازنین
بیا و بین کاغذا، حضور دستاتو ببین) 

 

 

(عدم

  زمانی جایی از اشتقاق خواندم....

              از ریشه یابی« آدم که از عدم‌‌‌»* می آید...

                               و «یاءس از سعی »*

                    و به دنبال ریشه خودم گشتم

                    و به دنبال ریشه تو نیز...

             دانستم که من از حقیقت ماندن می آید و

                                                                   تو

                                                                 از توهم عبور...

                       آنگونه که زن از زنده شدن

                                        و

                                       مرد از مردن....

                                          و عشق

                                            از سوختن و دم نیاوردن..

                        باز هم تو ...

                         که ریشه عشق را هم

                              از دست پاچگی نام تو

                                                      گم کردم

                                                              گم......

 

 

زمانی جایی از اشتقاق خواندم....

              از ریشه یابی« آدم که از عدم‌‌‌»* می آید...

                               و «یاءس از سعی »*

                    و به دنبال ریشه خودم گشتم

                    و به دنبال ریشه تو نیز...

             دانستم که من از حقیقت ماندن می آید و

                                                                   تو

                                                                 از توهم عبور...

                       آنگونه که زن از زنده شدن

                                        و

                                       مرد از مردن....

                                          و عشق

                                            از سوختن و دم نیاوردن..

                        باز هم تو ...

                         که ریشه عشق را هم

                              از دست پاچگی نام تو

                                                      گم کردم

                                                              گم......) 

 

 

(من اگر روح پریشان دارم
من اگر غصه هزاران دارم
گله از بازی دوران دارم
دل گریان،لب خندان دارمبه تو و عشق تو ایمان دارم
در غمستان نفسگیر، اگر
نفسم میگیرد
آرزو در دل من
متولد نشده، می میرد
یا اگر دست زمان درازای هر نفس
جان مرا میگیرد
دل گریان، لب خندان دارمبه تو و عشق تو ایمان دارم

من اگر پشت خودم پنهانم
من اگر خسته ترین انسانم
به وفای همه بی ایمانم
دل گریان، لب خندان دارم به تو و عشق تو ایمان دارم)

 

 

(دلم بدجوری هواتو کرده
تو غربت ترانه دنبال تو می گرده
تنگ غروب خسته و تنها
صدات می کنم ای هم آشنا
ناز نگاتو به دنیا ارزون نمیدم
ستاره‌ی عشقمو به آسمون نمیدم
بیا  تو خاطره‌های خط خطی
سراغی بگیر از من پاپتی
چه کنم چی بگم از کدوم بهونه
دوست دارم رو فقط یه بار بگو عاشقونه
اون لحظه حس میکنم تو بهشتم
اینو بدون سرنوشتم و به نام تو نوشتم
بی تو من کبوتری پر شکسته
تو نیستی کنج قفس تنها نشسته
تو آسمون آبی عشق تو یه ترانه
واسه داشتنت منم اون حس عاشقانه
اگه من جنگل خشک تو ببار با حضورت سرم یه دنیا بذار
رسوای عشقم بین پیر و جوون
بازم رسواترم کن بدتر از رسم زمون) 

 

(به تو عادت کرده بودم
ای به من نزدیک تر از من
ای حضورم از تو تازه
ای نگاهم از تو روشن
به تو عادت کرده بودم
مثل گلبرگی به شبنم
مثل عاشقی به غربت
مثل مجروحی به مرهم
لحظه در لحظه عذابه
لحظه های من بی تو
تجربه کردن مرگه
زندگی کردن بی تو
من که در گریزم از من
به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گریه شب
به تو حجرت کرده بودم
با گل و سنگ و ستاره
از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو
با تو قسمت کرده بودم
خونه لبریز سکوته
خونه از خاطره خالی
من پر از میل زوالم
عشق من تو در چه حالی) 

 

 

(خواب ناز بودم شبی

 

دیدم کسی در میزند

 

در را گشودم روی او

 

دیدم غم است در میزند

 

ای دوستان بی وفا

 

از غم بیاموزید وفا…..

 

غم با همه بیگانگی هر شب به من سر می زند)